Odporność ogniowa elementów budowlanych

Odporność ogniowa jest ustalana w celu oceny zachowania danego elementu budowlanego, w czasie poddawania jego próbki określonym warunkom nagrzewania i działania ciśnienia. Odporność ogniową elementu próbnego wyraża się czasem, przez który spełniane są odpowiednie kryteria klasyfikacyjne.

Badanie odporności ogniowej
Norma ta definiuje między innymi podstawowe kryteria odporności ogniowej i tak odpowiednio:
•    szczelność ogniowa, to zdolność elementu próbnego oddzielającego element konstrukcji budowlanej do zapobieżenia przejściu płomieni i gorących gazów oraz do zapobieżenia pojawienia się płomieni na powierzchni nie nagrzewanej,
•    izolacyjność ogniowa, to zdolność elementu próbnego oddzielającego element konstrukcji budowlanej, poddanego oddziaływaniu ognia z jednej strony, do ograniczenia przyrostu temperatury nie nagrzewanej powierzchni poniżej określonych poziomów,
•    dymoszczelność, to zdolność elementu próbnego do ograniczenia przechodzenia gorących i/lub zimnych gazów lub dymu z jednej strony elementu na drugą, poniżej określonych poziomów.

Pojawiające się w powyższych definicjach pojęcie elementu próbnego należy rozumieć, jako element (lub część) konstrukcji budowlanej lub urządzenie dostarczone w celu określenia albo jego odporności ogniowej, albo jego udziału w odporności ogniowej innego elementu budowlanego. Odporność ogniową określa się czasem, wyrażonym w pełnych minutach, przez który element próbny w trakcie badania utrzymuje swoje cechy właściwe dla danego kryterium.

Przebieg temperatury w czasie badania ogniowego, umownie zwany standardową krzywą temperatura/czas. Warunki nagrzewania określone powyższą krzywą są powiązane z warunkami, jakie występują w rzeczywistych pożarach, jednak nie są definicją pożaru „średniego”, którą można stosować uniwersalnie. W praktyce, w niektórych przypadkach możliwe jest wystąpienie scenariuszy pożarów znacznie odbiegających od warunków standardowych.

Procedury alternatywne i dodatkowe”. Przykładami scenariuszy pożarów, do których nie ma zastosowania standardowa krzywa temperatura/czas są:
•    pożary otwartych zbiorników z paliwem płynnym – stosuje się krzywą węglowodorową,
•    wolno rozwijające się pożary – wyroby aktywowane pod wpływem ciepła – stosuje się krzywą powolnego nagrzewania,

• ściany i elementy na obwodzie budynku narażone na ogień zewnętrzny lub płomienie wydobywające się z okien – stosuje się krzywą zewnętrzną.

Pewne aspekty badań odporności ogniowej dotyczą właściwie wyłącznie szczególnej metody badania danego urządzenia lub elementu, np. badanie dymoszczelności przeciwpożarowej klapy odcinającej, dlatego zostały one określone w szczególnej metodzie badania, odpowiadającej danemu typowi urządzenia.

Dodaj komentarz